De Vraag van mijn Vader
Door Anna Von Reitz / Woensdag 9
januari, 2019
Ik heb nooit beseft dat het zo
belangrijk of iets ongewoons was in die tijd, maar als ik erop terugkijk is het
pijnlijk duidelijk dat de dagelijkse vraag van mijn vader aan mij ongelofelijk
belangrijk was en een teken van de zegen die heel mijn leven bij me is
gebleven.
Iedere morgen als ik opstond, holde ik uit bed en ging mijn vader
zoeken. Op doordeweekse dagen was dat heel vroeg, zo rond vijf uur in de
morgen, terwijl hij rond zes uur naar zijn werk vertrok.
Ik vond hem meestal in de keuken terwijl hij genoot van zijn laatste
slokje koffie en las. Mijn moeder, trouwhartig tot op het bot, was al op om
zijn ontbijt te koken (en nu het mijne) en zijn lunch voor de nieuwe dag in te
pakken.
Op het moment dat hij me zag, schoof hij onmiddellijk zijn krant en
koffie opzij en opende zijn armen voor mij voor een dikke warme knuffel. Dan
zei hij: “En wat kan ik vandaag voor je doen?”
Het was zo eenvoudig. Een warme knuffel, een blik op z’n gezicht dat
zei: “Jij bent mijn schat!” en de vraag: “Wat kan ik vandaag voor je doen?”
Onze Vader in de Hemel heeft diezelfde gewoonte en vraag. Het draait
nooit om Hem. Het draait altijd om ons. En de knuffel en de glimlach staan
geschreven in de sterren van de melkwegen en de heftige beweging van de wind en
de stromingen.
Meestal nestelde ik me dieper in zijn armen en liet mijn hoofd op z’n
schouders rusten en ik was compleet gelukkig en had niets meer nodig. De stilte sprak voor mij.
Andere keren had ik iets in mijn gedachten om hem iets te vragen of hem
te vragen iets voor me te doen. Ik begreep altijd dat, wanneer dat waar ik om
vroeg goed was en redelijk binnen zijn mogelijkheden om te geven, zou ik het
krijgen. Zonder meer.
Ik was door en door verwend. En iedere dag kreeg ik een nieuwe kans om
zijn vraag te beantwoorden.
Bijna onbewust heb ik dezelfde gewoonte op mijn eigen kinderen
overgedragen.
Als ouder draait het niet om mij ---- het gaat om hen. Hoe kan ik hen
het beste dienen, hun behoeften, hun belangen, hun leven dat doorgaat? Wat
speelt er in hun gedachten en in hun hart? Wat zijn hun dromen?
Je komt er alleen maar achter door te vragen in een atmosfeer van liefde
en acceptatie, door een kleine Heilige Ruimte te creëren, waar ze je iedere dag
veilig en gemakkelijk de waarheid vertellen.
Na verloop van tijd schept het stellen en beantwoorden van deze
eenvoudige vraag een band die zelfs de dood niet kan uitwissen. Ik ben nog
steeds heel nauw met mijn Vader verbonden en niet alleen maar omdat ik zijn DNA
draag, maar ook omdat zijn gedachten en geest en houding in mij geworteld
zitten. Zijn vraag is mijn vraag geworden.
Wat kan ik vandaag voor je doen? Hoe kan ik je leven beter maken?
Naarmate ik ouder word, ga ik beseffen dat veel mensen hun levens
doorbrengen en nooit die vraag gesteld krijgen door degenen die hen verzorgen.
Dit zorgt voor een vacuüm en leegte in hun leven, alsof ze onbewust wachten en luisteren
---- en de vraag nooit komt.
Ik ben ook tot het besef gekomen dat de meeste mannen slecht zijn
voorbereid op de stress en de spanning van het Vaderschap en nog minder
voorbereid om het plezier ervan te omhelzen. Vaders zijn in de huidige wereld
teruggebracht tot kostwinners en worden beoordeeld aan hoeveel geld ze door de
deur slepen ---- maar Vader zijn is veel meer dan dat.
Vaderschap is een spiegel voor onze verhouding met onze Schepper en in
het ideale geval, een manier voor ons om onze verhouding met onze Goddelijke
Vader te begrijpen. Wanneer deze spiegel gebroken of vertroebeld of vervuild
is, is het voor kinderen moeilijk om de Ware God binnenin zichzelf te vinden.
Dus, nogmaals, ik moet toegeven dat ik goed en echt en fantastisch
gezegend was.
Mijn aardse Vader was alles wat een kind zich maar kon wensen of nodig
heeft. Hij bood me een helder en stabiel inzicht in wat het betekent om een
“Vader in de Hemel” te hebben en hoewel het zijn stem was die me iedere morgen
in m’n leven De Vraag stelde, ben ik er achter gekomen dat onze Vader in de
Hemel iedere dag aan ieder van ons diezelfde vraag stelt.
“Geliefd Kind, wat kan ik vandaag voor je doen?”
----------------------------
Bekijk dit artikel en meer dan
1.500 andere op Anna’s website hier: www.annavonreitz.com
Het origineel is te lezen onder artikel 1475
– My Father’s Question
Om dit werk te
ondersteunen zoek de PayPal op deze website.
Toelichting:
Anna von Reitz is een rechter in Alaska. Geen federale rechter maar een
rechter die de grondwettelijke wetgeving van het Land volgt. Dat is een groot
verschil waarvan de meeste Amerikanen niet op de hoogte zijn, laat staan de
rest van de wereld en waaraan Anna tot nu toe meer
dan 1500 artikelen
heeft gewijd.
U kunt zich afvragen: “Wat hebben wij als Europeanen daar mee te maken?
Dat is Amerika en wij wonen in Nederland/Europa!” Bestaan er wel zulke grote
verschillen in de wereld als het gaat over eerlijkheid en betrouwbaarheid en rechtvaardigheid?
En kwesties als vrede en vrijheid? Is het dan niet nuttig en behulpzaam om over
de grenzen heen te kijken, ook over persoonlijke grenzen?
Ik hoop van ganser harte dat dit artikel van Anna u van dienst is en
groet u met de meest vriendelijke hartelijkheid.
Sjra Knippenberg
Posted by Paul Stramer at 5.41 PM
