‘Alleen
vanuit innerlijke vrijheid is het mogelijk om garant te staan voor de
uiterlijke vrijheid’
DOOR GASTAUTEUR · 29
MEI 2020
Aan mijn Nederlandse medeburgers,
Aan mijn medeburgers op planeet Aarde,
Aan mijn medeburgers op planeet Aarde,
Wij zitten op dit moment wereldwijd met zorgen over
onze gezondheid. Vlak na de aanslagen op onder andere de Twin
Towers in New York beleefden wij zorgen over onze veiligheid.
In beide gevallen – toen én nu – lijkt angst de
overwegende bron voor ons handelen, voor onze besluiten. En zoals wij allemaal
wel weten, is angst een erg slechte raadgever, omdat het onze geest vernauwt en
leidt tot een ‘tunnelvisie’, geen gezonde basis voor het nemen van
verstrekkende besluiten.
Onze vrijheid is duur bevochten
In de vroege ochtend van 5 juni 1944 landden de
geallieerden op de stranden van Normandië. Het was het begin van de bevrijding
van Europa van de Nazi-terreur. Wij kregen toen onze vrijheid terug! Hoe hoog
de prijs is geweest die werd betaald voor onze vrijheid, daarvan getuigen de
vele witte kruizen op de verschillende oorlogskerkhoven vlakbij de
landingsstranden en ook in ons eigen land. Vele jonge mannen en vrouwen hebben
met hun leven voor onze vrijheid ingestaan. Op 4 mei herdenken wij ieder jaar
hun offer.
Angst is een innerlijke vijand
Op dinsdag 5 mei was het 75 jaar geleden dat Nederland
werd bevrijd. Die vrijheid kwam van buitenaf, werd ons door anderen gebracht:
zij zijn voor ons door het vuur gegaan. In de twee recente situaties – die naar
aanleiding van de terreuraanslagen in 2001 én die naar aanleiding van het
coronavirus nu – evenwel, zit de angst in onszelf.
Wij zijn het dan ook zelf die kunnen besluiten óf wij ons door onze angst laten leiden óf de moed vatten om ondanks onze angst in te willen blijven staan voor onze vrijheid.
Wij zijn het dan ook zelf die kunnen besluiten óf wij ons door onze angst laten leiden óf de moed vatten om ondanks onze angst in te willen blijven staan voor onze vrijheid.
Veel fundamentele
vragen
Ik maak mij grote zorgen over de huidige
verstrekkende vrijheid-beperkende maatregelen: zullen wij – wanneer deze
epidemie voorbij is – wel weer van tenminste dezelfde mate van vrijheid
gebruik kunnen maken ? Maken wij – wanneer bij alle volgende epidemieën
dergelijke maatregelen genomen worden – niet de economische en de sociale
structuren van onze samenleving kapot ? Is het middel dan niet veel erger dan
de kwaal ? Is het nu niet juist aan de orde om na te denken of de overwegingen
op grond waarvan deze vrijheid-beperkende maatregelen zijn genomen, nog wel
geldig zijn. Zijn wij onze met zoveel offers verworven vrijheid niet aan het
verkwanselen ?
